حول یک محور مغناطیسی

در فرو رانشی از عمق ازل تا به ابد

من که پیچک شده ام،

حول قد قامت سرسبز خدا می پیچم

سبدی می گیرم

و دعا می چینم

خوشه ای می افتد

حبه ای از جلوی چشم شما می گذرد

و نمی بینیدش

که از آرامش طوفانی چشمان تری

به زمین می غلطد.

ریشه ام می گندد

کرم بی ریشگی ات بر تن من می لولد

چندشم می گیرد

و به خود می پیچم

غنچه ام می خشکد

و زمستان تنت دور دلم می پیچد.

کاش فردای خدا

کسی از دختر کبریت فروش

قصه ی پیچک تنهای مرا می پرسید!